SAĞLIK-SEN
SAĞLIK VE SOSYAL HİZMET ÇALIŞANLARI SENDİKASI
SAĞLIKÇILARIN SORUNLARI ACİLEN ÇÖZÜLMELİDİR
Mesai memur için 8 saat iken, Sağlık ve Sosyal Hizmet Çalışanları için ortalama 13 saat üzerinden uygulama yapılıyor. Memur haftada 40 saat mesai yaparken, Sağlık Çalışanı haftada 65 saat çalışmak mecburiyetine kalıyor. Memur ayda 160 saat mesai yaparken, sağlık çalışanı 260 saat çalışmak mecburiyetinde. Bazı sağlık istasyonlarında aylık ortalama 280 saat mesai ve mesai fazlası çalışmak mecburiyeti söz konusu iken, mesai fazlası 120 saat fazlası çalışıp parasını alamayan, izinde kullanamayan sağlık çalışanlarının sayısı azda değildir.
Sağlık Çalışanlarını öğretmenle, imamla, maliyeci ile, defterdarla, vs. diğer kurum ve kuruluşlarda çalışan memurla bir tutamazsınız. Sağlık Çalışanı şifa dağıtır, en sevdiklerinizin hayatlarını onlara emanet edersiniz. Onlar gece, gündüz demeden hastalarının şifa bulması için göz kırpmadan çalışırlar. Şifa bulamayan hastalar için sizinle oturur, üzülür ve ağlarlar. Şifa bulan hastalarla taburcularında sevinir, sizin dostunuz, kardeşinizden öte olurlar.
Sağlık Çalışanlarının birincil önceliği döner sermaye, gelinen noktada döner sermayenin doktor dişi personel için adı kalmıştır, 5,00 tl, 10,00 tl gibi rakamlar için bordro düzenlenmek zorunda kalınıyor. Oysa döner sermaye maaş kadar önemliydi, maaşıyla geçinen sağlık çalışanı döner sermayesini ev taksitine verebiliyor, ev sahibi olabiliyordu.
Sabitte olmazsa maaşın asgari ücretten farkı kalmayacaktır.
Gelinen noktada üç ayrı tedbir alınmalıdır.
Branşlar kendi aralarında performans yapmalı, her branş emsaliyle yarıştırılmalıdır. Sağlık Çalışanı üç kat fazla çalışacak, üç kişinin işini bir kişi yapacak, ücrete sıra gelindiğinde ise üçte bir ücret alacak, bu hiçte adil bir şey değildir.
Mutlaka istihdam artırılmalı, servislerde istatistiki sayıda personel bulundurulmalı, mesai fazlası çalışanlara nöbet ücretleri verilmeli, verilemeyecek süreleri ise izin olarak kullandırılmalıdır.
Vergi dilimi az maaş alanlar için matrah dişi tutulmalı, e sabitlenmelidir. Sağlık çalışanının 3. ayda vergi dilimi artırılıyor, 7. aya gelindiğinde ikinci altı aylık maaş zammını maaşında göremiyordur.
İzinlerde döner sermaye kesintilerine son verilmeli, tüm çalışanlara mazeret izni, doğum izni, refakat izni verilmeli, sosyal haklar konusunda çalışanlar arasında ayrımcılık yapılmamalıdır.
Reel enflasyon göz önünde bulundurularak, yüzdelik zam oranın yüksek tutulması, yüzdelik zam yanında seyyanen de zam yapılarak memur mağdur edilmemelidir. İstatistiklerde zikredilen yoksulluk sınırı rakamları üzerinden memurun maaşı yeniden hesaplanmalı, memur yoksulluk maaşı diye zikredilen 5.500,00 – 6.500,00 gibi rakamların altına kalmamalıdır.
3600 ek gösterge mutlaka, tüm branşlarda, tabandan tavana, çalışan kesimin tamamına yansıtılmalıdır.
Yıpranma payı yeniden ele alınmalı, geriye dönük ve Cumhurbaşkanımızın dediği gibi 5 yıla 1 yıl olacak şekilde düzenlenmelidir.
İcap nöbetleri doktor dişi personele ödenmesi Türkiye geneline yaygınlaştırılması, personel ödemelerinden tasarruf yapılmaması.
Hazine payı %1 olarak uygulamasında, kesintinin personele gitmesi konusunda, dağıtılabilir miktarın %39,5 olmasını sağlama konusunda ısrar edilmemesi, %39,5 un üstüne çıkabilecek kanuni düzenlemelerin yapılması zorunludur.
Branşlar arası adaletsizlikler söz konusudur, 60’e yakın branşta, branşlar arası olumsuzlukların giderilmesi zorunludur.
Kadro birlikteliği mutlaka sağlanmalıdır, 657, 4/B, 663, 3+1, Vekil ebe hemşire, Kamu dişi aile sağlığı çalışanları, kadro farklı yaptıkları işler aynı, mutlaka kadro birlikteliğine gidilip, çalışma barışı sağlanmalıdır.
Yardımcı Hizmetler sınıfı ve Genel İdari Hizmetler sınıfı sağlıkta Tıbbi Sekreterle aynı işi yapıyor, mali yönden ise Tıbbi sekreterin haklarına sahip değildirler, bu branşlar sağlıkta Tıbbi Sekreterlik çatısı altında bir defaya mahsus olmak üzere unvan değişikliğine gidilmesi hakkaniyetli olacaktır.
Soru ; Sağlıkçılar ne ister?
Cevap; Şifa veren ellere vefa gösterilmesini ister!
İsmail YILMAZ
